Εισηγήτρια του Ν/Σ Ρυθμίσεις θεμάτων Ανεξάρτητων Αρχών, Γενικού Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης, Σώματος Επιθεωρητών Ελεγκτών Δημόσιας Διοίκησης και λοιπών ζητημάτων αρμοδιότητας του Υπουργείου Εσωτερικών - Επί των Άρθρων

«…και οι κρίνοντες κρίνονται και  ανώτατος κριτής όλων μας είναι ο ελληνικός λαός...»

Αξιότιμοι κύριοι συνάδελφοι, θα προσπαθήσω να συνδέσω την παρούσα βραδιά, η οποία, απ’ ό,τι φαίνεται, θα είναι  πολύ ζωντανή, με την προηγούμενη συνεδρίαση της συζήτησης επί της αρχής του σχεδίου νόμου.

Τα συμπεράσματα, τα οποία έβγαλα στην προηγούμενη συνεδρίαση, είναι, πρώτον, ότι, σε σχέση με τη συζήτηση στη Διαρκή Επιτροπή, έπεσαν οι τόνοι. Οι αντιδράσεις και οι αντιρρήσεις που είχαν εκφραστεί μέσα στην επιτροπή, δεν μετεφέρθησαν στη συζήτηση επί της αρχής.

Δεύτερον, αποδεχθήκαμε κατά πλειοψηφία ότι το νομοσχέδιο είναι συγκροτημένο, έχει φιλοσοφία.

Τρίτον, εκείνο το οποίο θέλω να ξαναθυμίσω, είναι ότι στην ακρόαση των φορέων η Κ.Ε.Δ.Κ.Ε. δήλωσε την απόλυτη ικανοποίησή της με τις διατάξεις του νομοσχεδίου. Η Α.Δ.Ε.Δ.Υ. δήλωσε ότι είναι ικανοποιημένη με τις γενικές διατάξεις και έφερε αντιρρήσεις σ’ ένα ή δύο άρθρα γενικού πολιτικού περιεχομένου.

Έχουμε την τύχη να έχουμε ένα νομοσχέδιο, το οποίο έχει τέσσερα κεφάλαια, τριάντα άρθρα, εισάγει ενενήντα δύο ρυθμίσεις και εκφράστηκαν κατ’ ουσία, διαφωνίες , σε τρεις από αυτές. Τρία άρθρα είναι εκείνα τα οποία συγκέντρωσαν το σύνολο σχεδόν των διαφωνιών, που διετυπώθησαν μέσα στην Αίθουσα.

Το πρώτο ήταν το άρθρο 2, που αφορά  το Α.Σ.Ε.Π.. Θα κάνω μια πολύ σύντομη αναδρομή, επειδή προσπάθησα να δω για ποιο λόγο διετυπώθησαν όλες οι ενστάσεις στο ύψος, στους τόνους και στην ένταση με την οποία ακούστηκαν. Προσπάθησα να ανατρέξω σε Πρακτικά συνεδριάσεων της Βουλής, όταν συζητούνταν αντίστοιχα νομοσχέδια και διαπίστωσα, όσον αφορά το Α.Σ.Ε.Π., ότι υπήρχε η ίδια ακριβώς αντίδραση, οι ίδιες ακριβώς λεκτικές εξάρσεις μεταξύ όλων των παρατάξεων.

Και είναι προφανές ότι ευθυνόμαστε όλοι, γιατί είμαστε εμείς ,όλοι εκείνοι οι οποίοι δημιουργήσαμε το «ελληνικό όνειρο», μια θέση στο δημόσιο. Κατά συνέπεια, το πολιτικό σύστημα, επειδή δεν μπορούσε πια να διαχειριστεί το σύνολο της ζήτησης, ήρθε μ’ έναν πολιτικό, όπως ήταν ο κ. Πεπονής και νομοθετεί τη λειτουργία του Α.Σ.Ε.Π. Το Α.Σ.Ε.Π. (Ν.2190/1994) είχε ως βασική φιλοσοφία να δημιουργήσει ένα αμερόληπτο και αξιοκρατικό σύστημα προσλήψεων στο δημόσιο.
Έρχεται, όμως, το ίδιο το Α.Σ.Ε.Π. σε έκθεση, την οποία έκανε στα πλαίσια ελέγχου ο Αντιπρόεδρος  κ. Μποτόπουλος και αναφέρει κατά λέξει τα εξής: «Η πρωτοβουλία που ανελήφθη το 1997, με τους νόμους 2527/1997 και 2539/1997, πέραν του ότι αφαίρεσε ένα μεγάλο στάδιο αρμοδιοτήτων του Α.Σ.Ε.Π. από τη συνολική διαδικασία που απαιτείται για την ολοκλήρωση των προσλήψεων, καθιερώθηκε για την πρόσληψη ειδικού επιστημονικού προσωπικού η υποχρεωτική συνέντευξη ως κριτήριο αποκλεισμού των υποψηφίων, που δεν κρίνονται επαρκείς να ανταποκριθούν στα καθήκοντα της θέσης». Βεβαίως, ήρθε μετά και ο ν.2839/2000 που περαιτέρω αποδυνάμωσε το Α.Σ.Ε.Π..

Τι κάνουμε σήμερα; Σήμερα, ήρθαμε στα πλαίσια ενός αιτήματος που διατύπωσε ο Πρόεδρος του Α.Σ.Ε.Π. και δίνουμε τη δυνατότητα στο Α.Σ.Ε.Π., όπως αυτό ορθότερα κρίνει, να διευθετήσει το θέμα του ορισμού των μελών στις επιτροπές κατά τρόπο τέτοιο, που να διευκολύνεται και να αποσυμφορείται το ίδιο.

Κατά συνέπεια, παραμένει το ίδιο  ερώτημα: Στηρίζουμε το Α.Σ.Ε.Π., ναι ή όχι; Εμπιστευόμαστε το Α.Σ.Ε.Π., ναι ή όχι; Εμείς -όσον αφορά τη Νέα Δημοκρατία- και το στηρίζουμε και το εμπιστευόμαστε.

Το δεύτερο άρθρο, το οποίο συγκέντρωσε τα πυρά, ήταν το άρθρο 12. Το άρθρο αυτό κατ’ ουσία προβλέπει την κατ’ εφαρμογή του Συντάγματος έκδοση Προεδρικού Διατάγματος, με το οποίο θα μπορούν να τροποποιούνται κείμενες εξουσιοδοτικές διατάξεις, ώστε αντί της έκδοσης κανονιστικού διατάγματος, να δίνεται εξουσιοδότηση για έκδοση κανονιστικών πράξεων, προκειμένου να ρυθμιστούν ειδικότερα θέματα τοπικού ενδιαφέροντος.

Μιλούσατε αρχικά συνάδελφοι της αξιωματικής αντιπολίτευσης για αντισυνταγματικότητα της διάταξης. Απ’ ό,τι είδα στη συζήτηση επί της αρχής, κατ’ ουσίαν υπαναχωρήσατε. Έρχεται η ίδια η Νομοπαρασκευαστική Επιτροπή της Βουλής και επικαλείται το συνάδελφό σας συνταγματολόγο κ. Ευάγγελο Βενιζέλο, προκειμένου να τεκμηριώσει τη συνταγματικότητα της διατάξεως.

Για το άρθρο 14, υψώθηκαν τόνοι, έπεσαν γράμματα τέλους και δεν απασχολεί πλέον κανένα. Από ό,τι φαίνεται, η αντιπολιτευτική δουλειά που έπρεπε να γίνει, έγινε.

Αυτό το νομοσχέδιο προβλέπει μέσα από τα άρθρα του μία σειρά από ευνοϊκές διατάξεις, στα πλαίσια της εξυγίανσης της Δημόσιας Διοίκησης, του εξορθολογισμού της, της αποτελεσματικότητας της, της κοινωνικής ευαισθησίας που πρέπει να επιδεικνύει.

Με το άρθρο 1 ενισχύει τις συνταγματικά κατοχυρωμένες ανεξάρτητες αρχές.
Με τα άρθρα 3 και 4 ενισχύει τους ελεγκτικούς μηχανισμούς της Δημόσιας Διοίκησης.
Με το άρθρο 16 καθιερώνει την υποχρεωτική εκπαίδευση των διευθυντών.
Με τα άρθρα 5 και 10 ενισχύει αποφασιστικά τα Κ.Ε.Π..

Με τα άρθρα 25 και 26 εξυγιαίνει τις δημοτικές επιχειρήσεις, διασφαλίζοντας το πλεονάζον προσωπικό.

Με το άρθρο 7 τακτοποιούνται υπηρεσιακά ζητήματα

Με το άρθρο 28 λαμβάνει θετικά μέτρα για τους μετανάστες και τη μεταναστευτική πολιτική.

Με το άρθρο 27 συνεχίζονται τα προγράμματα κοινωνικής προστασίας.
Με το άρθρο 18 διευθετούνται ζητήματα χειρισμού κρίσεων της Γενικής Γραμματείας Πολιτικής Προστασίας.

Όσον αφορά το άρθρο 1 και επειδή έγινε μία προσπάθεια λαϊκισμού από πολύ μικρή μερίδα, ότι κατ’ ουσίαν κατοχυρώνεται το ακαταδίωκτο των συνταγματικά κατοχυρωμένων αρχών, θα ήθελα να πω, για να αποδώσουμε την αλήθεια, πως ό,τι ισχύει σήμερα για το Συνήγορο του Πολίτη, επεκτείνεται και στις άλλες τέσσερις συνταγματικά κατοχυρωμένες Ανεξάρτητες Αρχές. Αυτό που αποκρύπτεται είναι ότι βεβαίως και μπορούν να εγκληθούν τα μέλη αυτών των επιτροπών για συκοφαντική δυσφήμιση, εξύβριση και παραβίαση του απορρήτου.

Με τα άρθρα 3 και 4 ρυθμίζονται ζητήματα, που αφορούν το Γενικό Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης. Κινούνται στην κατεύθυνση της ενίσχυσης του κύρους του, ενώ το άρθρο 4 αφορά το Σώμα Επιθεωρητών Ελεγκτών Δημόσιας Διοίκησης.

Τέλος θα ήθελα να επικεντρωθώ, στο άρθρο 16. Στο 9ο Ετήσιο Συνέδριο Πληροφορικής και Τηλεπικοινωνιών, το οποίο έγινε πρόσφατα, παρουσιάστηκε μία μελέτη του Παρατηρητηρίου για την «Κοινωνία της Πληροφορίας», όπου διεξοδικά αναλύθηκαν θέματα  που  αφορούσαν τις δεξιότητες των δημοσίων υπαλλήλων στη χρήση Τεχνολογιών Πληροφορικής και Επικοινωνιών. Τα συμπεράσματα, λοιπόν, αυτής της μελέτης ήταν ότι η υπάρχουσα υποδομή σε εξοπλισμό, δεν αξιοποιείται επαρκώς από τους δημοσίους υπαλλήλους και δη από τους διευθυντές αυτών.
Κατά συνέπεια, αυτό το νομοσχέδιο έρχεται με το άρθρο 16 και κάνει μια ουσιαστική παρέμβαση υποχρεωτικής εκπαίδευσης των διευθυντικών στελεχών και υποχρεωτικής παρακολούθησης των υπαλλήλων που επιλέγονται για να συμμετέχουν σ’ αυτά. Έτσι με μια σειρά από άλλες διατάξεις κατοχυρώνεται η επιμόρφωση και η εκπαίδευση στη Δημόσια Διοίκηση.
Κατοχυρώνονται τα ζητήματα των Κ.Ε.Π., των ωφελούμενων συμβασιούχων και ρυθμίζονται, όπως είπαμε, θέματα των Ατόμων με Αναπηρία.
Στο άρθρο 25, εκείνο το οποίο θεωρούμε τομή, είναι ότι για το πλεονάζον προσωπικό των δημοτικών επιχειρήσεων, «κακοφορμισμένων» επιχειρήσεων,  για τα οποία ουδόλως ευθύνεται η παρούσα Κυβέρνηση και η παρούσα πολιτική, έρχεται και αποκαθίσταται με άμεσο τρόπο και κοινωνική ευαισθησία η δυνατότητα πρόσληψής τους στις νομαρχίες, στις περιφέρειες, στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, ακόμα και σε προσωποπαγείς θέσεις.
Εκείνο το οποίο θα ήθελα να πω κλείνοντας, διότι είναι προφανές ότι ήταν πολλά τα άρθρα και υπήρχε λίγος χρόνος γι’ αυτά που μπορούσαμε να πούμε, είναι ότι στην προηγούμενη συνεδρίαση, κατηγορήθηκα από συναδέλφους της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης  ότι προσπάθησα να νουθετήσω το ΠΑ.ΣΟ.Κ.. Σε καμία περίπτωση δεν θα ήθελα να προβώ σε υποδείξεις προς οποιονδήποτε, πόσο μάλλον στο κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Επίσης θεωρώ ότι μέσα σ’ αυτήν την Αίθουσα υπάρχουν συνάδελφοι, απ’ όλες τις πολιτικές πτέρυγες, των οποίων το πολιτικό ήθος και η πολιτική τους σκέψη είναι βαθειά, αισθάνομαι πολύ μικρή απέναντί τους, αλλά εξακολουθώ να πιστεύω ότι και οι κρίνοντες κρίνονται και ότι ανώτατος κριτής όλων μας είναι ο ελληνικός λαός.