Εκδόσεις «ΙΔΙΟΜΟΡΦΗ»
«Ο ΠΕΡΙΗΓΗΤΗΣ ΤΗΣ ΛΑΚΩΝΙΑΣ»
Τηλ: 27310 82203
email: idiomorf@otenet.gr
Υπεύθυνος Επικοινωνίας: Κώτσος Γιώργος
Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
η σημερινή συζήτηση διεξάγεται σε εξαιρετικά ιδιόμορφες συνθήκες, γιατί ο προϋπολογισμός κατατέθηκε από την Κυβέρνηση χωρίς τη σύμφωνη γνώμη των εκπροσώπων της τρόικα και μεγέθη του ενδεχομένως επηρεάζονται από τη διαπραγμάτευση που βρίσκεται σε εξέλιξη.
Με τρόπο που ενέχει χαρακτηριστικά επίδειξης ισχύος η τρόικα προβλέπει δημοσιονομικό κενό και ζητά από την Κυβέρνηση λήψη πρόσθετων μέτρων. Με τον πλέον επίσημο τρόπο η Κυβέρνηση δεν αποδέχεται την ύπαρξη δημοσιονομικού κενού, ενώ ο Πρωθυπουργός ξεκαθάρισε ότι δεν μπορεί να δεχθεί παράλογες και αδικαιολόγητες πιέσεις και ότι την αξιοπρέπεια της χώρας οφείλουμε να την υπερασπιζόμαστε και οι πάντες να τη σεβαστούν.
Δεν γνωρίζουμε αν η τρόικα βρίσκεται σε εσωτερική σύγκρουση αναζητώντας ρόλο για το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο στην Ευρώπη μετά την κρίση, ούτε αν οι δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης παρακολουθούν κρυπτόμενες την πίεση που ασκείται στη χώρα, γιατί έχουν τα δικά τους προβλήματα που πρέπει να επιλύσουν.
Γνωρίζουμε, όμως, ότι αυτή η στάση της τρόικα είναι προσβλητική για τη χώρα και φανερώνει έλλειψη σεβασμού για τις θυσίες του λαού μας και τις τεράστιες προσπάθειες που κατέβαλε επιτυγχάνοντας τη μεγαλύτερη δημοσιονομική προσαρμογή μέσα σε βαθιά και παρατεταμένη ύφεση. Η στάση της γεννά σοβαρούς προβληματισμούς, όταν μάλιστα κατετέθη ο πρώτος ισοσκελισμένος προϋπολογισμός μετά από πολλές δεκαετίες και όταν έχει ήδη διαψευστεί στις προβλέψεις της και το 2013 και το 2014.
Ο προϋπολογισμός του 2015 προβλέπει υψηλό πρωτογενές πλεόνασμα 3% του ΑΕΠ, το οποίο καλύπτει εξ ολοκλήρου τις δαπάνες για τόκους του επόμενου έτους, περαιτέρω μείωση του δημοσίου χρέους και επιστροφή της οικονομίας στην ανάπτυξη, με ρυθμό οικονομικής μεγέθυνσης 2,9%.
Είναι ο δεύτερος προϋπολογισμός που κατατίθεται χωρίς τη σύμφωνη γνώμη της τρόικα. Πριν ακριβώς ένα χρόνο οι εκπρόσωποι των δανειστών χαρακτήριζαν τον προϋπολογισμό του 2014 αναξιόπιστο και ότι ως τέτοιος έπρεπε να αναθεωρηθεί. Φυσικά διαψεύστηκαν. Μαζί τους και η Αξιωματική Αντιπολίτευση.
Η εφαρμογή και η αξιόπιστη υλοποίηση του φετινού προϋπολογισμού σε κάθε περίπτωση σηματοδοτεί το τέλος μιας εποχής. Ανεξάρτητα από την όποια κριτική για την ένταση, την ταχύτητα, το βάθος της προσαρμογής, η επίτευξη των στόχων δημοσιονομικής πειθαρχίας και εξόδου από την ύφεση, δημιουργούν συνθήκες μιας νέας αφετηρίας, μέσα στα πλαίσια της ευρωζώνης, σε πιο στέρεες και υγιείς βάσεις για την ελληνική οικονομία. Μιας ευρωζώνης στην οποία τα δέκα οκτώ κράτη-μέλη βρίσκονται αντιμέτωπα με την τριπλή πρόκληση της αναιμικής ανάπτυξης, της υψηλής ανεργίας και του επικίνδυνα χαμηλού πληθωρισμού.
Σε ένα ευρωπαϊκό περιβάλλον που χαρακτηρίζεται από αστάθεια, δημοκρατικό έλλειμμα, πολιτικές λιτότητας, γενικευμένη αβεβαιότητα, η ελληνική οικονομία και η ελληνική κοινωνία δοκιμάστηκαν και δοκιμάζονται ασύμμετρα, τόσο σε όρους δημοσιονομικής προσαρμογής όσο και σε όρους βιοτικού επιπέδου.
Σε αυτό το πεδίο μάχης όμως διαμορφώνονται οι πρώτες, αλλά ισχυρές ενδείξεις για την έξοδο της χώρας από την κρίση. Από το πρώτο τρίμηνο του τρέχοντος έτους η ελληνική οικονομία επέστρεψε στο μονοπάτι των θετικών ρυθμών οικονομικής μεγέθυνσης.
Η ανεργία, παρά το δυσθεώρητο ύψος της, για έκτο συνεχόμενο μήνα, από το Μάρτιο έως τον Αύγουστο, βαίνει μειούμενη.
Η απασχόληση, το 2014, εκτιμάται ότι θα αυξηθεί κατά 0,6%, μετά από δραματική μείωση τα τρία προηγούμενα χρόνια, ενώ για το 2015 προβλέπεται να αυξηθεί κατά 2,6%.
Επιτυγχάνονται σημαντικά πλεονάσματα και για το πρωτογενές ισοζύγιο της Γενικής Κυβέρνησης και στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών.
Το σημαντικότερο, όμως, είναι ότι αυτές οι θετικές εξελίξεις στην ελληνική οικονομία συνοδεύονται από ένα αναμορφωμένο θεσμικό και οργανωτικό πλαίσιο λειτουργίας της και από ένα αναδιαρθρωμένο και πλήρως ανακεφαλαιοποιημένο τραπεζικό σύστημα, που τώρα είναι σε θέση και πρέπει να συμβάλλει στην χρηματοδότηση των επιχειρήσεων και των νοικοκυριών και στην αποτελεσματική διαχείριση των συνεπειών της κρίσης.
Η βιωσιμότητα και η διάρκεια της ανάπτυξης της εθνικής μας οικονομίας, όμως, εξαρτάται από την πολιτική σταθερότητα, από τη ρύθμιση του δημοσίου χρέους, από την ποιότητα των μεταρρυθμίσεων και από τις τυχόν απότομες εξωτερικές διαταραχές.
Η παρατεταμένη εκλογολογία που καλλιέργησε συνειδητά η Αντιπολίτευση, με αφορμή τη διαδικασία εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας, επηρέασε και τις διαπραγματεύσεις με την τρόικα και τις αγορές και τους εταίρους-δανειστές μας, δυσκολεύοντας καθολικά τη διαπραγματευτική -και όχι μόνο- θέση της χώρας.
Ακόμα και ο ίδιος ο Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, με την περισσής αλαζονείας φράση του -«Η τρόικα είναι τώρα σκληρή γιατί ξέρει ότι ερχόμαστε εμείς», - κατ’ ουσίαν ομολογεί ότι η πολιτική αβεβαιότητα, που ο ίδιος προκάλεσε και προκαλεί, υπονόμευσε και υπονομεύει τις διαπραγματεύσεις.
Στοιχείο, όμως, της εξέλιξης των οικονομικών μεγεθών και των ασκούμενων πολιτικών, αποτελεί η επιτυχημένη διαπραγμάτευση για περαιτέρω διευθέτηση του χρέους. Αποτελεί, άλλωστε, συμφωνημένη δέσμευση των εταίρων μας, έστω και αν χρονικά τη μεταθέτουν.
Το δημόσιο χρέος δεν αποτελεί πλέον τον απόλυτα περιοριστικό παράγοντα στην ανάπτυξη, καθώς το 2016 οι χρηματοδοτικές ανάγκες της χώρας μας θα ανέρχονται στο 4,3% του ΑΕΠ, όταν την ίδια ώρα η Γαλλία θα χρειάζεται το 17,4% του ΑΕΠ της, η Ιταλία το 24,6% του ΑΕΠ της, ενώ αντίστοιχα η Ισπανία το 19,4%. Δηλαδή, οι χώρες αυτές, για την εξυπηρέτηση του χρέους τους, θα πρέπει να αφιερώνουν πόρους ίσους με το ένα τέταρτο ή το ένα πέμπτο του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος τους, όταν η Ελλάδα θα χρειάζεται το ένα εικοστό του ΑΕΠ της.
Αυτό, κατά την άποψή μου, θα είναι και το μεγαλύτερο πρόβλημα στις περαιτέρω διαπραγματεύσεις για το χρέος και η ομογενοποίηση της συζήτησης του ελληνικού προβλήματος με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες ενέχει κινδύνους.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το θέμα των μεταρρυθμίσεων, δομικών και διαρθρωτικών, είναι άμεσα συνυφασμένο με το αναπτυξιακό παραγωγικό μοντέλο που θέλουμε να ακολουθήσουμε. Και αυτό θα έπρεπε να είναι το βασικό θέμα της συζήτησής μας αυτές τις ημέρες.
Μια σειρά μεταρρυθμίσεις, που μέχρι σήμερα έχουν υιοθετηθεί, αποτελούν σημαντικό βήμα για τις διαρθρωτικές αλλαγές που έχει ανάγκη η χώρα.
Αυτονόητες αλλαγές δεν στηρίχθηκαν από την Αξιωματική Αντιπολίτευση, διότι προσέκρουσαν στο αδιαπέραστο τοίχος των αριστερών ιδεολογημάτων.
Στη χώρα μας αναπτύχθηκαν στρεβλώσεις που εμποδίζουν την προώθηση των μεταρρυθμίσεων, με αποτέλεσμα να μην αντιλαμβανόμαστε την ταχύτητα με την οποία προσαρμόζεται ο κόσμος γύρω μας.
Η κρίση βεβαίως δημιούργησε συνθήκες και προϋποθέσεις για ευκολότερη αποδοχή πειστικών και μελετημένων μεταρρυθμίσεων από μια κοινωνία που διψάει για αλλαγές και γρήγορη προσαρμογή.
Δεν νοείται όμως αναπτυξιακό μοντέλο χωρίς τη δημιουργία ενός ισχυρού ιστού συγκράτησης της κοινωνικής μας συνοχής. Δεν νοείται επίσης νέο αναπτυξιακό μοντέλο χωρίς τη ριζική μεταρρύθμιση, τον λειτουργικό εκσυγχρονισμό και τον μακροπρόθεσμο ανασχεδιασμό του κράτους.
Οι δημόσιες επενδύσεις είναι σχεδιασμένες να λειτουργήσουν ως καταλύτης ενεργοποίησης ιδιωτικών επενδύσεων σε δυναμικούς και εξωστρεφείς κλάδους της οικονομίας, να μοχλεύσουν κεφάλαια και να δημιουργήσουν νέες θέσεις εργασίας στις πιο παραγωγικές επενδυτικές χρήσεις με έμφαση στον τουρισμό, το λιανεμπόριο, την ενέργεια, τη βιομηχανία, την αγροτική παραγωγή, καθώς αυτοί οι κλάδοι έχουν τη μεγαλύτερη δυνατότητα να βελτιώσουν σημαντικά τη μελλοντική ανάπτυξη της χώρας.
Και εδώ μπαίνουν κάποια ερωτήματα. Πώς σε μια οικονομία που ανακάμπτει με μοχλό τον τουρισμό βάζεις φραγμό διπλασιάζοντας τον ΦΠΑ στις ξενοδοχειακές διανυκτερεύσεις; Σε μια οικονομία που προσβλέπει στην αύξηση των εξαγωγών της, με κυρίαρχο ρόλο τα αγροτικά προϊόντα, με τι κίνητρα και ελαφρύνσεις ενθαρρύνεις την αγροτική παλιννόστηση, όταν δεν αναγνωρίζεις φορολογικά την οικογενειακή απασχόληση, δεν μειώνεις το κόστος παραγωγής και δεν παρέχεις ευχερή πρόσβαση στα καλλιεργητικά δάνεια; Όταν μία στις τρεις επιχειρήσεις από το τέλος του 2013 έχουν σταματήσει να εξυπηρετούν τον τραπεζικό τους δανεισμό, πώς ζητάς εξαίρεση των επιχειρήσεων από τη ρύθμιση για τις ληξιπρόθεσμες οφειλές;
Λανθασμένες επιλογές, που τυχόν υιοθετηθούν, σε αυτά τα ζητήματα, δεν ταιριάζουν στο στρατηγικό σχέδιο ανάκαμψης, που έχει ήδη ξεκινήσει να υλοποιεί η χώρα.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σε αυτό το οικονομικό περιβάλλον της μεγάλης δημοσιονομικής προσαρμογής και των δυσβάσταχτων κοινωνικών συνεπειών οφείλουμε να κοιτάξουμε κατά πρόσωπο το λαό, να αναλάβουμε τις ευθύνες που μας αναλογούν και να του πούμε μόνο αλήθειες. Δικαιούται να αποφασίζει για το μέλλον του, όχι μέσα από εκφοβιστικά διλήμματα, αλλά ούτε και με αστήρικτες προσδοκίες.
Πρέπει να μιλήσουμε στους συμπολίτες μας ξεκάθαρα και να διευκρινίσουμε τους όρους συμμετοχής μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση μετά την έξοδό μας από τους προστατευτικούς μηχανισμούς. Μήπως πρέπει να ξεκαθαρίσει ο ΣΥΡΙΖΑ στα στελέχη και τους οπαδούς του ότι η παραμονή μας στο ευρώ συνοδεύεται από συμφωνημένους κανόνες, όπως αυτόν του ισοσκελισμένου προϋπολογισμού;
Ο λαϊκισμός και η χρήση επιχειρημάτων που απευθύνονται στο συναίσθημα και όχι στη λογική, που βασίζονται σε μισές έως και ανύπαρκτες αλήθειες, διακινδυνεύουν τις όποιες επιτυχίες και υπονομεύουν το μέλλον.
Πότε η Αντιπολίτευση έχει δίκιο; Όταν διαμηνύει ότι θα καταργήσει με ένα νόμο και σε ένα άρθρο όλους τους μνημονιακούς νόμους, γιατί αυτή είναι δήθεν η μόνη ρεαλιστική και σωτήρια εναλλακτική πρόταση και μετά θα κάτσει στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης ή τώρα που κηρύττει με όλους τους δυνατούς τρόπους «όχι στις μονομερείς ενέργειες»; Όταν απειλούσε τους ξένους επενδυτές ότι θα χάσουν τα λεφτά τους και θα βρεθούν στη δικαιοσύνη ή τώρα που περιοδεύει στην καρδιά των μέχρι πρότινος κερδοσκόπων;
Πότε η Αντιπολίτευση είχε δίκιο; Όταν κατήγγειλε την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών ή σήμερα που θεωρεί ότι η ανακεφαλαιοποίηση, σε συνδυασμό με τα επιτυχή stress test, είναι προϋπόθεση για ρευστότητα στην πραγματική οικονομία; Όταν κατήγγειλε τις προσπάθειες της Κυβέρνησης για μηδενισμό των ελλειμμάτων ή τώρα που ο κ. Τσίπρας δηλώνει ότι το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ είναι έξω από την προοπτική δημιουργίας νέων ελλειμμάτων;
Συνάδελφοι της Αντιπολίτευσης, οι διαρκείς αντινομίες και αντιφάσεις της πολιτικής σας δεν είναι λαϊκισμός, αλλά εξαπάτηση. Η αδυναμία σας να πείσετε μεταλλάχθηκε σε προσπάθεια να μπερδέψετε και να ξεγελάσετε τους Έλληνες πολίτες.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, διανύουμε την περίοδο μετάβασης από τον μηχανισμό στήριξης και την τελευταία μνημονιακή αξιολόγηση, στη διαμόρφωση ενός προστατευτικού πλαισίου για ομαλή έξοδο στις αγορές και στη συζήτηση για την αναδιάρθρωση του χρέους.
Η επιτυχημένη εξέλιξη και των τριών σταδίων είναι προς όφελος του ελληνικού λαού, γι’ αυτό και στη διαπραγμάτευση με τους δανειστές επιβάλλεται μία γραμμή εθνικής συνεννόησης και αρραγές εσωτερικό μέτωπο. Χρειαζόμαστε ισχυρή και μακροχρόνια ανάπτυξη, μεταρρυθμιστικό πολιτικό σύστημα και θεσμική ανασυγκρότηση. Ήρθε η ώρα η χώρα να αναπτύξει το δικό της στρατηγικό σχέδιο, χωρίς ετεροκαθοριζόμενους όρους και μνημονιακές δεσμεύσεις, ως ισότιμος εταίρος στην ευρωπαϊκή οικογένεια.
Για να το πετύχει όμως αυτό χρειάζεται εθνικό Κοινοβούλιο, με Βουλευτές που δεν είναι θεατές των εξελίξεων, αλλά γνώστες και διαμορφωτές, και πολιτικούς αρχηγούς που σέβονται τον ρόλο του Βουλευτή και δεν αναγορεύουν το κομματικό στέλεχος ως αξία υπέρτερη του Βουλευτή. Δεν είδα- συνάδελφοι του ΣΥΡΙΖΑ- καμία αντίδραση από πλευράς της Κοινοβουλευτικής σας Ομάδας στις δηλώσεις του Αρχηγού σας.
Οι εκπρόσωποι των δανειστών, μετά από κωλυσιεργία ημερών, με την πρωινή απάντησή τους, προβάλλουν πρόσθετες απαιτήσεις. Σε αυτό το πολιτικό περιβάλλον, με αυτό το διακύβευμα, καλούμαστε να λάβουμε τις αποφάσεις μας. Ως Βουλευτές που σεβόμαστε τον θεσμικό μας ρόλο, λειτουργούμε συντεταγμένα στο πλαίσιο της Κοινοβουλευτικής μας Ομάδας. Κανείς όμως δεν πρέπει να ξεχνά ότι η αποστολή μας είναι να υπηρετούμε το έθνος, τον λαό και να αποφασίζουμε με βάση τη συνείδησή μας.
Σχόλια
Προσθήκη νέου σχολίου