«...Αγαπητοί συνάδελφοι, προφανώς τα ποινικά μέτρα και ο εξορθολογισμός του ποινικού δικαιικού μας συστήματος δεν είναι αυτά που μπορούν από μόνα τους να καταπολεμήσουν τη διαφθορά. Η πολυνομία, η κακοδιοίκηση, η γραφειοκρατία είναι φαινόμενα τα οποία οφείλουμε να αντιμετωπίσουμε και οφείλουμε να τα πατάξουμε. Οφείλουμε όλοι να είμαστε συνεργάτες και αρωγοί στο έργο της Κυβέρνησης. Το παρόν θέμα δεν μπορεί να αποτελεί αφορμή και αιτία για αντιπολιτευτικές κραυγές. Ο εχθρός είναι κοινός. Δεν έχει ιδεολογικό χρώμα...»
«...προσπάθεια μονοπώλησης της περιβαλλοντικής ευαισθησίας και των περιβαλλοντικών κεκτημένων από άλλους χώρους, όταν αυτή η παράταξη στην οποία ανήκουμε ήταν η πρώτη η οποία έβαλε τη διαφύλαξη της πολιτισμικής και περιβαλλοντικής μας κληρονομιάς μέσα στα άρθρα του Συντάγματος και τα χαρακτήρισε ως ύψιστες και πρωταρχικές αξίες...»
“…Το μεγαλύτερο πρόβλημα που καλούμαστε να διαχειριστούμε δεν είναι το μεγάλο κόστος της φοιτητικής μετανάστευσης, αλλά η οριστική μετανάστευση των νέων με τους υψηλότερους δείκτες ευφυΐας, με τις καλύτερες επιστημονικές επιδόσεις, με τις υψηλότερες επιστημονικές εξειδικεύσεις. Αυτό το κόστος δεν μπορεί να αποτιμηθεί οικονομικά. Είναι ανυπολόγιστο και είναι άμεσα συνυφασμένο με την ανάπτυξη, τον εκσυγχρονισμό και την ανταγωνιστικότητα. Είναι άμεσα συνυφασμένο με το μέλλον της χώρας…”
ΘΕΜΑ: Εφηβικές τάσεις, θυματοποίηση και παροχή βοήθειας από το σχολείο
Στη σημερινή κοινωνία διαδραματίζεται ένας ακήρυχτος πόλεμος μεταξύ ομάδων εφήβων. Έφηβοι, πρεσβευτές διαφορετικών κοινωνικών προτύπων και τάσεων μόδας, επιδίδονται σε πράξεις βίας κατά των συνομήλικων τους. Ο μεγάλος αριθμός περιστατικών άσκησης ψυχολογικής και σωματικής βίας, ακόμα και ληστειών από ομάδες παιδιών της μίας τάσης κατά μελών της άλλης, αλλά και μεμονωμένων εφήβων δημιουργεί εντονότατες ανησυχίες στην εκπαιδευτική κοινότητα και στους γονείς.
“...Η φτώχεια είναι η μεγαλύτερη στέρηση ελευθερίας και γι’ αυτό η πολιτεία οφείλει να δρα αποτελεσματικά για την καταπολέμησή της. Η αναφορά στο Σύνταγμα είναι στα πλαίσια της διαρκούς υποχρέωσης της πολιτείας να δρα δεσμευτικά με πολιτικές ώστε να επιτυγχάνεται η κοινωνική συνοχή, η αξιοπρεπής διαβίωση, η γεφύρωση των ανισοτήτων, η κοινωνική σταθερότητα και η πρόοδος του συνόλου της κοινωνίας μας...”
«...Η κύρια, όμως, παρέμβασή μας κατ’ επιταγή της κοινωνίας, αποτελεί η αναθεώρηση του άρθρου 22 όπου σαφώς πλέον ορίζεται η υποχρέωση του κράτους να μεριμνά για την εμπέδωση της κοινωνικής συνοχής, για τη διασφάλιση εγγυημένου επιπέδου αξιοπρεπούς διαβίωσης για τους πολίτες. Αποτελεί τον πυρήνα της ύπαρξης του κράτους, αποτελεί τον πυρήνα της ύπαρξης της πολιτικής μας...»